De oersterke Fúria van Lia Rodrigues

De Braziliaanse kunstenares Lia Rodrigues richtte haar gezelschap en dansschool op in de Maré-favela in Rio de Janeiro. Ze presenteert haar nieuwe creatie, Fúria. “In de verbeelding huist de vrijheid.”

Wat waren je inspiratiebronnen voor Fúria?

De dansers en ik werkten aan de hand van afbeeldingen die we verzamelden. Foto’s uit de hele wereld, maar vooral over het leven van zwarten in Brazilië. De Afro-Braziliaanse schrijfster Conceição Evaristo, die en in een favela opgroeide, was in dit onderzoek ons baken. Ze heeft ons goed geholpen bij het vormgeven van dit stuk. We werkten met alles wat we in onze ruimte vonden: oude kleren, een stukje hout, een stukje plastic dat in een hoek was gegooid. We hebben geprobeerd om poëzie te maken met die kapotte, afgedankte spullen.

Hoe werk je met je dansers?

Ik werkte voor dit stuk met negen dansers, die erg van elkaar verschillen. Vier van hen zijn oud-leerlingen van onze school en dat is voor mij heel ontroerend. Ik ken ze sinds hun tienerjaren en nu zijn ze kunstenaars met een eigen stem! De dansers improviseren en ik probeer te organiseren wat we samen willen uitdrukken. Het is net een groot labo waar we negen maanden lang allerlei materiaal mee naartoe nemen. Dag na dag krijgt het stuk vorm, met ieders medewerking. Ik organiseer de ideeën die opwellen, de verlangens, de gedachten. We praten veel.
 

Is er in Fúria, net als in je vorige stukken, veel aandacht voor het plastische aspect?

In tegenstelling tot de andere stukken, waarin publiek en dansers de ruimte deelden, spelen we dit keer frontaal. We wilden dit experiment doen en dat verandert een heleboel dingen. Zelfs al werken we, zoals ik al zei, alleen met redelijk eenvoudig materiaal, toch proberen we een speciale sfeer te creëren, een soort Braziliaanse barok met kostuums, personages. Momenteel woont meer dan de helft van de dansers in de Maré-favela. Ze brengen die unieke fantasie in, verschillende kleuren, een specifieke esthetiek. We hebben figuren van koningen en koninginnen gemaakt – met niets. En ik hou van die magie van het niets. We zitten in een soort niet-lineair verhaal, dicht bij de verbeelding, dicht bij de droom. Het spel is gemaakt in de specifieke context van die vreselijke verkiezingen, die veel mensen raakte, vooral in de favela. De ‘Fúria’ is overal om ons heen, we staan er tot onze lippen in. Dus wat kunnen we nog brengen? Misschien een beetje rust, wat stilte. Maar vooral verbeelding: dat is waar de vrijheid huist.

Opgetekend door Delphine Baffour

Gepubliceerd op 21 oktober 2018 in La Terrasse, nr. 27