Voor haar nieuwe creatie onderneemt Nadia Beugré een eenzame reis naar het dorp van haar voorouders, het dorp van haar kindertijd: Yikakou. Dit dorp bestaat niet meer: het land waarop het stond, zou vervloekt zijn en is nu overwoekerd door een bos. Beugré’s reis werd uiteindelijk een zoektocht naar archetypische vrouwenfiguren, ontleend aan collectieve en persoonlijke herinneringen.

De figuur van de grootmoeder die haar de naam Gbahihonon gaf, ‘vrouw die zegt wat ze ziet’. De figuur van Dô-Kamissa, de verouderende vrouw die, nadat haar broer haar onheus behandelde, zichzelf in een buffel veranderde om zijn land te vernielen. Deze vrouw deed zich ook voor als orakel om op listige wijze het huwelijk van de koning met Sogolon Kandé, de gebochelde vrouw, te regelen.

In een bijzonder sterke solo incarneert Beugré al deze vrouwen. Ze toont met een genereuze en explosieve kracht en présence hoe haar voorouders in elke vezel van haar bestaan voortleven, hoe deze vrouwenstemmen uit het verleden haar nog steeds bezielen. Op het podium wordt Beugré omringd door twee andere vrouwen: een griot, beschermster van vergeten geschiedenissen, en een muzikante/zangeres. Ze echoën en ondersteunen Beugré’s verhaal in deze meeslepende voorstelling die het festival opent.