‘We are in an alien world. Only awkward movement is possible.’ (Bayo Akomolafe) Met FRANK – kort voor Frankenstein – onderzoekt choreograaf Cherish Menzo de figuur van het monster. Voorbij een louter fysieke of visuele weergave, bestudeert ze het monsterlijke als een belichaming van overtuigingen en narratieven die ons beangstigen en doen gruwelen, maar ons ook fascineren.

Vervorming wordt als choreografisch leidmotief gebruikt om bewegingsmateriaal te genereren, en als middel om de dans te ontwrichten, de structuur los te gooien. Menzo onderzoekt hoe verval en geleidelijke aftakeling iemands bewegingen kunnen beïnvloeden. Samen met Omagbitse Omagbemi, Mulunesh en Malick Cissé – performers van verschillende generaties – creëert ze een ritualistische, apocalyptische en carnavaleske voorstelling. Geconstrueerde identiteiten worden in vraag gesteld, lichamen wijken zodanig af dat ze ondraaglijk worden en barsten.

De dansers vertolken hun plaats in de wereld met onsamenhangende, afgebroken bewegingen terwijl het decor rond hen instort. In een wankele, haperende wereld vol onwaarschijnlijke, gruwelijke en gewelddadige gebeurtenissen roept de voorstelling herinneringen op aan vroege horrorfilms en dat akelige gevoel, die flikkering in het donker.

"Menzo is een performer die durft, ze heeft lef, levert een kilheid en heeft belangrijke dingen te zeggen." - Lyndsey Winship, 2022, The Guardian

"Hoewel Menzo’s werken klaarblijkelijk politiek zijn, lijken ze politiek anders te benaderen dan in meer conventionele activistische performances. Door de ‘begrippen van tijd te op te rekken’ wil Menzo ‘nieuwe interpretaties’ van het zwarte lichaam teweegbrengen." - Jonas Rutgeerts, 2025, The Drama Review