In deze derde week van het festival worden klassiekers uit de podiumkunsten getransformeerd tot een nieuwe mythologie voor de wereld van vandaag. Op het podium ontstaat zo een nieuwe esthetiek die meeslepende en eigentijdse verhalen vertelt.

In het nieuwe werk van Trajal Harrell staat een van de bekendste personages uit het moderne theater centraal: Maggie The Cat. Als het getroebleerde, onstuitbare en taaie hoofdpersonage in Tennessee Williams' 'Cat on a Hot Tin Roof' (1953) heeft ze de choreograaf geïnspireerd om de nevenpersonages van het stuk op een totnogtoe ongeziene manier op de voorgrond te plaatsen.

Waar keer je naar terug als je geen thuis hebt? Het collectief MEXA, dat in 2015 werd opgericht na uitbarstingen van geweld in de zogenaamde opvangcentra voor daklozen van São Paulo, presenteert Pumpitopera Transatlantica in nachtclub C12. Aan de hand van teksten en liedjes die doordrenkt zijn van Homerus' 'Odyssee', hun persoonlijke verhalen en popmuziek uit de jaren 1980-90, herinterpreteren de leden van het collectief het beroemde gedicht over Odysseus' lange reis naar huis. Een opzwepende show die ons meeneemt van theater naar feest.

In Thank You Very Much zet Claire Cunningham haar jarenlange passie voor Elvis in om de mythe van hoe lichamen eruit zouden moeten zien binnen de codes van de rock-'n'-roll aan de kaak te stellen. De gevierde, zichzelf met een handicap identificerende Schotse choreografe neemt ons mee naar de mysterieuze glitterwereld van 'tribute artists'. Wie proberen we al ons hele leven te zijn? Is dat ooit onze keuze geweest?

Tien jaar geleden presenteerde Wichaya Artamat een eerste versie van Baan Cult, Muang Cult, gebaseerd op het toneelstuk 'Wunschkonzert' (1971) van Franz Xaver Kroetz en geïnspireerd op de film 'Jeanne Dielman, 23, quai du commerce, 1080 Bruxelles' (1975) van de Belgische regisseuse Chantal Akerman. De regisseur is vandaag een sleutelfiguur in de Thaise theaterwereld en presenteert een nieuwe versie van het stuk waarin het alledaagse politiek wordt.